Dongo

Dongo is één van het belangrijkste industriele en toeristische dorp van Alto Lario. Het ligt in een vlakte die is onstaan aan de riviermond van de bergstroom Albano en kijkt uit op de Monte Legnone en de noordelijke kant van de Grigna. Het is een groot antiek en actief dorp met een rijk historisch verleden en veel bezocht door toeristen. Het verwerken van ijzer dat uit de mijnen van de Dongana-vallei werd gewonnen was één van de meest antieke tradities van Dongo.

En ook al zijn de mijnen inmiddels al lang gesloten, de ijzer-industrie neemt nog steeds de eerste plaats in voor de economie in deze omgeving, met als belangrijkste bedrijf in deze sector, "la Falk". Dongo ontstaat in de Romeinse tijd en in 1534 wordt het op bestuurlijk vlak samengevoegd met Gravedona en Sorico, waardoor het graafschap de Tre Pievi (de Drie Parochiën) ontstaat. Het wordt vervolgens in 1580 door Filippo II van Spanje overgedragen aan Tolomeo Gallio.

In deze eeuw was Dongo nog een stadje omheind door stadsmuren waar nu nog wat overblijfselen van terug te vinden zijn, een poort, op het Piazza Vertua Gentile.

Maar Dongo neemt vooral een belangrijke plaats in in de geschiedenis omdat hier aan het einde van het fascisme, op 28 april 1945, de hoogste partijfunctionarissen van de Fascistische Partij werden gefusilleerd, die een dag eerder door de Partizanen gevangen waren genomen terwijl ze, samen met Mussolini, probeerden te vluchten naar Zwitserland.